Yaşım kaç olursa olsun ben babamın biricik prenses kızıyım. Bu yaşıma kadar beni her türlü kötülükten koruyan ve hala korumaya devam eden canım babama ithafen duygularımı yazmak istedim. Baba güvendir, sevgidir, hayatımızın temel yapı taşıdır. En korunaklı alandır.  O alanda istediğim kadar şımardım ben. Çok şanslıydım. Şimdi iki çocuk annesi olarak, yine kaçarım babamın gölgesine uzanırım. Gözlerimi kapatıp güven duygusuna doyarım. Orası tek kişilik sanki. Sadece bana ait. Tabi şimdi iki çocuğuma da yer var o gölgede. Kraliçe gibi hissediyor kızlarım dedelerinin gölgesinde.  Hep örnek almışımdır babamın asaletini,  adaletini, sonucu ne olursa olsun mert ve dürüst oluşu bizlere bıraktığı en büyük miras bence.  Çocuklarına hem anne hem baba olmaya çalışan ben, umarım aynı değerleri çocuklarıma aşılayabilirim. Ne kadar zorluk yaşasa da hep içindedir. Taşıdığı yük ne kadar ağır olursa olsun, iç dünyasında ne kadar fırtınalar koparsa kopsun bize görünen kısmı hep masmavi gökyüzüdür bilirim.   Dışarıdan ne kadar sert görünürse görünsün, onun yufka yüreğini en yakınları bilir.   Bu hayatta babamın rolünü dalgakırana benzetirim ben. Yaşamın zorlukları karşısında, sert ve kocaman gelen o güçlü dalgaları karşılar, yumuşatır, zararsız duruma getirir ve bize sadece beyaz köpüklerinin değmesine izin verir.  Çünkü baba olmak ,kahraman olmaktır. Kahramanlık ise bunu gerektir. Babamın her hareketi, her söylemi benim radarıma takılır yıllarca. En çok onu bu kadar gözlemlerim. Hayatımda öyle önemli bir rol oynar ki, onun gücü ile güç kazanırım.   Babamın yıllar boyu önceliği hep ailesi oldu. Çocukları ve eşi her zaman onun için önde gelir. Tüm fedakarlık ve özveriyle çocuklarının yaşadığı her zorlukta dimdik yanımızda durur. Onun dik duruşu bize güç verir, cesaret verir.  Onunla geçirdiğim her an çok kıymetli. Onun bilgeliği ve  tecrübeleri benim için adeta birer pusula. Bazen soruyorum kendime; babam bu kadar korumacı olmasaydı, hayatın zorluklarıyla, kötü niyetli insanlarla daha erken yaşta tanışmış olsaydık daha iyi olur muydu diye. Ama sonra anlıyorum ki, babam kendini öyle iyi yetiştirmiş ve öyle kendinden emin ki, karşılaşabilecek tüm zorluğu ve kötülükleri de hesap etmiş. Gerçek anlamda koruyup kollamiş.  Şimdi yetişkin bir insan olarak ve değer yargılarımdan ödün vermeden  yürüdüğüm hayat yolunda, zarar görmeden ve zarar vermeden yaşıyorum. Aynı zamanda halimden çok memnunum.   Bu zamana kadar tabi ki içinden geçtiğimiz zor zamanlarımız oldu. Kötü insanlarla karşılaştık ve hala da karşı karşıyayız.  Biz özellikle zor günlerde öyle kenetleniriz ki bizi hiçbir şey yıkamaz. Birbirimize verdiğimiz destekle tünelin sonu aydınlıktır biliriz ve sabrediriz. Aile olmak da böyle bir şey değil midir? Biri zorluk yaşadığında diğerinin kapısını penceresini kapatmak yerine kollarını açmasıdır. Baba olmanın ne kadar kutsal bir değer olduğu senden öğrendim. Özellikle çocuklarımdan sonra yaşadığım zorlukları bile en aza indirgendiğin teşekkür ederim babacığım.  İyi ki varsın.  Hep var ol.