Her türlü kötülüğe rağmen hala iyi olarak yaşamaya devam eden koca yürekli güzel insanlar burada mı? Belirtmek isterim ki bu yazım sizler için değil.  Kötülüğün; insanı ne kadar tüketen, ruhunu kirleten bir duygu olduğunu anlatmak, iflah olmaz bir şekilde yokuş aşağı yuvarlanan insanlara belki 'dur' diyebilmek niyetim. Dur ki; gör, yaşa, sev, sevil. Hayatı daha fazla ıskalama diyebilmek içimdeki tüm duygular... Hani derler ya; 'kişi kendinden bilir işi' diye. Bir diğer deyişle, kişi herkesi kendi gibi görür.   Kötü niyetli düşününce, karşısındaki insan ne kadar temiz olursa olsun, kötü görür. En ufacık bir ihtimal bile vermez iyi niyetine.  Çünkü kendi öyledir.  Düşüncesi karanlıktır. Kötülükten beslenir. Karşısındaki insana kötülük yapmak için tüm tuşlara basarlar. Hal böyle olunca, ruhu bedeninde yaşar ama güzellikleri hissedemez bu insanlar. Hayatın tadını çıkaramaz. Yüksek egoları ile yaşam mücadelesi verirler. Hayatındaki iyi insanları birer birer kaybederler.  Yalnızlaşırlar.   Aslında ne kadar zor bir hayat şekli değil mi? Ne yazık ki böyle bir yaşantıyı kendilerine reva görürler.   Her insan iyiliği ve kötülüğü içinde barındıran bir dürtüyle yaşıyor baktığımızda. Hangisini daha çok beslerse, o oluveriyor.  Hayatın içinde herşey var.  Bir çok kez haksızlığa uğruyoruz, iyi niyetimiz suistimal ediliyor, inandığımız, güvendiğimiz, dağ gibi gördüğümüz insanlar birdenbire balon olup sönüveriyor. İşte bunlara karşı nasıl durduğumuz önemli olan. Pembe bulutlar üzerinde herkesin keyfi yerindedir. Herkes iyidir, mutludur. Aslolan kötülük karşısında nasıl iyi kalabildiğimizdir. Okuduğum bir yazıda şöyle bir cümle geçti,  "İyi insan, aklından hiç kötülük geçirmeyen saf insan değildir. İyi insan; her kötülüğün farkında olup kötülük yapabilecek bütün fırsatlar eline geçtiği halde, iyiliği tercih edendir." İyilik ve vicdan birbirine paralel giden iki duygu bana göre. Kendime ve vicdanıma olan inancımla, ne olursa olsun iyi bir insan olarak yaşamaya dikkat ederim. Kötülüğün simsiyah büyüyen bir top halini aldığı zaman inanırım ki vicdanın sesi duyulmaz.  Sigmund Freud'un söylediği gibi,  "insan kötü bir şey yapacağını hissettiği zaman, mutlaka vicdanını susturacak sebep bulur." Kötü düşünmeye alışıp böyle devam edersek hayatımız bedbaht olur. 'Zararın neresinden dönersek kar' atasözümüze kulak verip iyiliğe yönelelim.  Bunu değiştirmek bizim elimizde. Bu dünyada kötülük hiçbir zaman kazanmaz, kazanmayacak da bunu bilelim. İyiliğin kazandığı bir dünyada yaşıyoruz. Kötülükleri saymak yerine, iyiliği bir silsile halinde yayalım. Kusurları görmezden gelelim.  Güzellikleri besleyelim. Çiçekler açsın yüreğimizde onları yeşertelim. Vicdanımıza kulak vererek yaşayalım. Kalbimizde iyiliği biriktirelim. Birbirimize iyi gelelim... İyilik yapın ve bırakın.  Onun karşılığı size güzelliklerle gelir emin olun... Herkese, içindeki iyilik kadar iyi bir hayat dilerim.