Ve Geceler Yine Sensiz

Ve Geceler Yine Sensiz Geceler neden böylesine sessiz... Neden soğuk... Ve neden uzun... Sanki geçmemeye yemin etmişler gibi... Sanırım biliyorlar seni nasıl sevdiğimi... içimdeki karanlığa benziyor geceler.. Sensizlikten kapatıyorum penceremi... Ve Senden başka hiçbir şeye talip olamıyorum... Sabahlara kadar saatlerce durmadan yürümek istiyorum Sanki yürüdükçe sensizlik geçecekmiş gibi.... Sevdiği uzakta olunca insan nasılda eksik hissediyormuş kendini... Bu öyle bir his ki... Yeni bilinmedik kelimeler üretiyorum.. Arkasına kimsenin anlamayacağı bir şarkı koyuyorum.. Öyle bir hal içine giriyorum ki tarifini de kendim yapıyorum hâli de kendim yaşıyorum ve tüm anlaşılmazlığı da içimde yaşıyorum... Gönlüme gelişine sevmenin manasını yüklediğim yarim... Sevdiğim... Seni öylesine çok özledim ki... Buğulu gözlerle başımı kaldırıp yıldızlara soruyorum seni.. Üşüyorum sensizlikten.. Haydi çık gel neredeysen... Duam gibi... Gel yüreğime... Düşüme... Sensizligi yazdığım kelimelere rüzgarla gönder kokunu... Çünkü ben artık yaşamıma sinen o kokunu geri istiyorum... Gelsen; Mutluluktan havalara uçacak bir çocuk var içimde... Baksan; Dinecek yağmurlar gözlerimde... Ses etsen; Aşkı fisıldayacak şarkılar var kulaklarımda... Sarılsan; Bitecek bir hasret var ruhumda... Kıpırdamadan duruyorum öylece camın kenarında... Şimdiye kadar hiç yağmadığı kadar gözlerimden yağmur yağıyor... Ve kalbim Çok ağrıyor ... " Ney"in hikayesine ne kadar da benziyor halimiz... Zamanın birinde Ney sazlıkta dünyaya gelir, orda yaşar. Kendi halinde.. Sazlığa aittir.. Ta ki bir ustanın eline geçene kadar.. ta ki bir nefesle aşk üflenene kadar.. Bir gün gelip keserler neyi... Kökünden koparır götürürler.. Ney ne kadar feryad etse de dinlemez alır götürürler... İçini boşaltırlar neyin kızgın bir şiş ile... Sonra keskin bir bıçak ile oyar, keser dururlar.. İçini yakarlar sonra. Yaktıkça güçlensin kendine gelsin diye.. Delerler yüreğinin tam ortasından; tam yedi kere... Acıların en büyüğünü yaşar ney... Ne içi kalır.. Ne canı.. Yanar durur.. Sonra bir nefes ustası neye nefes olur... Can olur.. üfler içine... Feryadı sarar yeri göğü.... İşte bundandır neyin bu kadar acıklı ses çıkarmasının nedeni.. Ve Diğer kamışlar sazlıkta rahatça yaşar giderken.. Ney artık yürekleri yakmaya başlamıştır çoktan... Eyy Yâr sende benim nefesim oldun.. Can verdin bana... Sevdanın ayrılık uzaklık kısmı da düşse nasibimize... Biliyorum.. Bir gün... Bir kavuşma sızacak yollardan... Ömrümün yettiğince çok uzakta da olsa bu kalp senin için atıyor olacak... Ve Bazen yazılar okunduğu kadar değil yüreğe dokunduğu kadar anlaşılır... Gökçe Şahin Bir önceki yazım Sensiz Gidecek Yolum Yok okumak için TIKLAYIN