Sen Benim Hayatımın Anlamısın

Sevdam seninle muhabbeti özledim... Dillerimizin susup yüreğimizin akmasını özledim... Beni seni özledim adam.... Gözlerinde kaybolmayı... Kokunda savrulmayı...

Hani çok bunalırsınız yaa... Hani herkes herşey üstünüze gelir nefes alamaz boğulacak gibi olursunuz yaa... Size en yakını yada derdin derdimdir deyip sizi saranı istersiniz yaa.. işte bende sadece onu istiyorum yanımda.. Yüreğimden sessizce sesleniyorum ona... Duy sesimi ben çok kötüyüm bunaldım nefes alamıyorum "adam"... Diyorum... Sevdiğim "kadın "Ben yanındayım iyi günde kötü günde aldığın her nefesinde... Yüreğime sessizce fısıldayarak cevap veriyor bana... Tam o anda tüm umutlarım yeniden çiçek açmaya başlıyor... Bahar vaktinden önce geliyor... Tüm zaman duruyor sanki... Şimdi ise sevdanın o ayrılık kısmı düştü nasibimize... Kendimden bir parçanın kopup gidişine bakıyorum... Nasıl bir acıdır böyle seni uğurlamak gelmeyeceğini bilince... Nefesimdin sen gittin yaa.. Artık nefessiz kalacağım Aynı kalpte ayrı şehirlerde... Sana hasret yüreğim yine yangın yeri olacak... Ahhh.... Gidenler mi daha çok özler? yoksa... geride kalanlar mı? Yada gidenlerin bize bıraktığı anılar mı.. Yoksa gidenin yanında götürdüğü yaşananlar mı acıtır yürekleri.... Bu kadar yanımızda insan varken neden uzaktaki o insana yürek böylesine vurgun... Neden herşeyimizi ona bağlarız... Sanki tüm dertlerin ilacı onda.. Hayatımızdaki tüm eksiklikleri ona yorarız sanki o gelmiş olsa herşeyimiz tam olacakmış gibi.... Bilir misiniz siz.. Toprakla yağmurun hikayesini... Günün birinde Toprakla yağmur karşılaşır.. ilk önceleri güzel bir arkadaşlık olarak devam eder bu birliktelikleri.. Gel zaman git zaman o kadar mutlu olurlar ki.. Mutluluktan içi içine sığmaz olur toprağın işte o zaman farkeder yağmura aşık olduğunu.. İlk kez aşık olan olan Toprak yağmur yağdıkça etrafa mis gibi kokular saçar.. Zaman geçtikce yağmurda toprağa kayıtsız kalamaz ve o da toprağa aşık olur.. Ve her toprak yağmura seni seviyorum deyişinde.. Yağmurda toprağa seni seviyorum diye karşılık verirmiş.... Ve ne olur bilinmez.. Bir zaman sonra yağmur toprakla ilgilenmez olmuş halbuki toprak alışkın değilmiş bu ilgisizliğe.. Ve seslenmiş toprak yağmura seni seviyorum diye yağmurda "bende " demiş.. Aradan zaman geçmiş tekrar toprak yağmura seni seviyorum demiş yağmurda " bende " demiş. Toprak sabırla beklemiş. beklemiş. beklemiş.. Artık öyle bir duruma gelmişki ve toprak bu duruma dayanamayıp kurumaya başlamış. Etrafa hiç mis kokular saçmaz olmuş.. Hastalanmıştır toprak... Rengi solmuş benzi kurumuştur.. Yağmur başında bekler toprağının sevdiginin ama anlam veremez bu duruma çok hüzünlenir ve doktor çağırır sorun nedir anlasın diye.. Doktor gelir muayene eder toprağı.. Sonra şöyle der doktor: hastanın durumu ümitsiz artık elimizden birşey gelmez.. Yağmur merak eder sevgilisinin ölümüne sebep olan hastalık nedir diye sorar doktora.. Doktor şöyle bir bakar yağmura ve der ki hiç bir hastalığı yok.. Bu toprak çok susuz kalmış, ölümü onun için der.. Ve yağmur o an anlar toprağını çok susuz bıraktığını... Toprak son nefesini vermek üzeredir... Yağmura seni seviyorum der... Yağmurda toprağa seni seviyorum diye karşılık verir... Uzun zaman sonra bende yerine seni seviyorum cevabını duymanın mutluluguyla can verir toprak... Yağmurun gözlerinden hüzün yağmurları akmaya başlar Toprağın üstüne.... Sevgi neydi? Sevgi ilgiydi...sevgi emekti... Sevgi sevdiğine heran seni seviyorum demekti... Seni seviyorum adam.... Gökçe Şahin