Firari Maviler

Firari Maviler... Yok , bu gece hiç bir şey lezzet katmıyor günün en sevdiğim saatlerine. Merdiven boşluğundaki buğulu camdan içeri fener gibi dolan ayın ışığı bile, saatler öncesinde demlenmiş bir çayın acımsı tadında. Aslında havada bir şiir kokusu var ama ona da pek yanaşmıyorum. Kısaca bu gece mavilerim firarda. Severim maviyi, tutkusuzdur ama derinliklerinde boğuverir insanı gönüllüce. Verdiği huzur, yetim bırakmaz sizi yarı yolda. Denizdir, okyanustur, gökyüzünün kollayıcı kollarında. Ama nedense bu gece uzağım ondan. İçimdeki huzursuzluk belki de yaşadığım toprakların biraz uzağında kalan deprem sarsıntısında. Evet yine öfkesini sundu toprak ve yine kötü bir sürpriz gibi korkusunu yerleştirdi sevdiklerimin yüreğine. Uzakta bile olsam, yaşadıkları endişeyi hissetmemek mümkün değil.

Bu gece mavilerimi sunamıyorum onlara.

Ve her zaman olduğu gibi aklıma takılan o meşhur söz var: " Anı yaşa..." Ve yaşarken de farkında ol olan bitenin. Ne yaşamın bir tekrarı var, ne de yaşanan anın. İyi ol, dürüst ol, kendini tekrarlama ve iyi yaptığın şeylerin ödülünü bekleme. Sadece "ol ! " Yarının ne getireceğini , malum hiç birimiz bilmiyoruz. Neticede tabiatı da yüzümüze, gözümüze bulaştırdık. Artık, elimiz kolumuz bağlı ve önlem almakla yetiniyoruz. Tabi ne kadarını alabiliyorsak... Doğa, eninde sonunda gereğini yapıyor. Göz gözü görmez bir sis, orta şiddette bir deprem, çöken bir maden ve dolunay. Bugün şiir yazmak gelmiyor içimden. Mavilerim firarda... Hep sevgiyle... Fügen Sezer