Çıkıp Gelsen Uzaklardan

Köşe yazısı: Çıkıp gelsen uzaklardan

Gözlerim kapalı öylece oturuyorum balkonda.. Uzun zamandır anlatamadıklarımı yazmak için seni düşünüyorum... Esen rüzgarla kokunu içime çekerken.. Tam şu kaldırım da ki ıhlamur ağacının altında bir gece vakti bana bakışını hayal ediyorum... Hasretinle demlenen gözyaşlarım usulca süzülüyor yanağımdan... Her cümleme sensizliğin hüznü acısı gölgesini bırakıyor.. Elim solum da duam dilimde sensizlikten kavrulan cümlelerimle öylece güne karışıp gidiyor başka bir aleme dalıyorum... Gözlerine bakarak söyleyemediklerimi esen rüzgâra haykırıyorum yüreğine yankısı gelsin diye... Öyle ağır ki... Nefessiz yaşamak nasılsa o kadar işte.. Anlatamam sensizliği... Şiir yazmaya kalkıyorum her mısrası sen olan... iki satır yazıyorum yarım kalıyor.. Bardağım da çay yarım.. Uykum yarım.. Soluğum yarım.. Gözlerim bile sensiz yarım bakıyor bu kainata.... Sen olmadığın da tekbir tamam göremiyorum yaşantımda... Sen diğer yarım.. Şiirlerimde ki gökyüzüm.. Yaşama Sebebim.. Çaya demim.. Ömrüme hasretim.. Canıma Can katanımsın... Soğuk bir kış gecesinde ayazda kalan üşüyen küçük bir kız çocuğunun ellerini semaya açıp dua etmesi gibi istiyorum seni.. Öyle saf öyle mahsumca.. Artık günlerim sensizliğe değil vuslata varsa.. Eyy benim Gönlümü çocuk eden.. Gözlerinde efkârı gördüğüm sevdiğim.. Yüreğimle benliğimle hayranım sana.. Uğruna her şeyi yapabilecek her şeye herkese meydan okuyacak kadar çok seviyorum seni.. Günlere, saatlere dakikalara sığmayacak kadar her an her yerde seninle karşılaşırcasına baktığım ve gördüğüm her yüzde ararcasına deli divaneye dönmüş bu yüreğimin sesini feryadını görsen... Çıkıp gelsen uzaklardan... Elimden kalemi alsan tutsan ellerimi öpsen avuçlarımı ben geldim şiir kokulu kadınım desen... Biliyor musun.. Bir martı olsam ilk kanat çırpışım senin denizin olurdu... Kıyına konup her gün seni görmek için ve seni görünce Gökyüzünün mavisi denizin mavisine karışır her yer aşk kokardı... Sonrası mı ? Sonrası yağmura kavuşan çöl topraklarına benzeyen dudaklarımızla dili kalbe, yüreğimizi şükre vurmaktı... E&H