Aşkı Bulan Yüreklere Selam Olsun

Pencerenin kenarında oturup yağan yağmuru izliyorum...O buğulu camdan..

Aşkı Bulan Yüreklere Selam Olsun Ve o cama düşen her yağmur damlası yüreğime doğru usulca akıyor kalbimin en derinliklerinde kimsenin bilmedigi acılarımı biriktirdiğim o gam yüklü köşesine.. Yağmuru belkide gözyaşlarımı sakladığı için bu kadar çok seviyorum. Çünkü o göz yaşlarında kimseye anlatamadığım bazen kendime bile söylemeye korktuğum acılarım var benim... Gitti diyorum bitti diyorum ve yağmur yagıyor pencereme gözlerimi kapatıyorum yağmurdan sırılsıklam olan kelimeler düşüyor yüreğime.. Seviyorum diyorum... Umutsuzluk yoklasa bile yüreğimi yağan her damla yağmurla yeşertiyorum içimi sızlatan o hatıraları... Sonra sabret yüreğim diyorum.. Bir umut var biliyorum Hâlâ güneş doğuyorsa eğer.. Hâlâ çicekler açıyorsa.. ve Hâlâ ismi dilime ve yüreğime düşebiliyorsa eğer bir umut var biliyorum... Ve halen yağmur yağıyor pencereme. Ve o yağmurun her damlasına ayrı bi duygu ve anlam yüklüyorum.. Acılarımı sevinçlerimi korkularımı umutlarımı hayallerimi.. Sonra yağmur diniyor bulutlar dağılıyor geriye o mis gibi toprak kokan aşkı içime çekiyorum tüm iliklerime kadar. Hissediyorum ve göz kamaştırıcı o gökkuşagı beni karşılıyor. Aşkı Bulan Yüreklere Selam Olsun Ruhuma dokunup her rengine bir anlam katarak... Sevgiyi aşkı güveni sadakatı iyiliği hüznü ve seni hatırlatıyo bana.. Sen yazamadığım dile getiremediğim sevdam oluyorsan tüm zorlukları aşarak kavuşaçağıma inandığım.. Sonra o bembeyaz bulutlarda gözlerimi açıyorum. Kaybolmak istiyorum o beyazlığın temizliğin içinde. Farklı bir dünyada sana kavuşmak istiyorum. Henüz duyguların kirlenmediği aşkın en mahsum halini yaşayarak gözlerimi kapatmak ve huzur bulmak istiyorum.. Daha ne bekliyorsun çık gel gönül bahçeme... Düşlerime ... Sensizliği sensiz yaşamak istemiyorum artık.. Her gün biraz daha tükeniyorum ...Nefes alamıyorum sensiz... Yüreğim yanıyor... Sonra Allah'ım diyorum dile getiremediğim bu sevgiyi sen kalbime düşürdün.. Sevginin kavuşamayınca nasıl aşka dönüşüp kor olup yürekte yanışını sen gösterdin.... Peki neden diyorum...Tüm bunlar neden... Hiç düşündünüz mü neden aşık oluruz ? Neden kor olur yanarız? Bu bir ihtiyaçmıdır? Bu bir süreç midir? Önce çocukken aşık oluruz en mahsum haliyle yaşarız aşkı, sonra ergenlik zamanında en delicesini, ve sonra hayatımızı birleştirecegimiz o aşk çıkar karşımıza ömürlük deyip ömür sandığımız.. Sonra anlarız ömrüm dediğiniz ömrünüzü tüketip gidince o aşkın aşk olmadığını.. Eminim çoğumuz bu süreçten geçtik. Peki hangimiz benimki en mahsum en temiz en gerçek aşk diyebilir... Ve bu yazıda kendisini ve aşkını bulan yüreklere selam olsun!