Başımız Sağolsun

En son ne zaman derin derin, şöyle huzurlu şekilde nefes aldığımı hatırlamaya çalışıyorum da. Baya oldu sanırım. Tam olarak hatırlayamıyorum. Bir kabusun içindeyim sanki uzun zamandır. Biri beni uyandırsa diye bekliyorum. "Hadi uyan kabus görüyorsun" diyor. Bir uyanıyorum ki virüs, terör, açlık, cinayet vs hiçbir şey yok. "Ohh" diyorum. "Şükürler olsun".. (!) Yine boğazımızda düğümlendi her şey. Zaten yarım yamalak gidiyorduk, şimdi tamamıyla yok olduk.14 Şubat tarihinde aldık kara haberi. 13 şehidimiz var. Kim bilir hangi anne, baba, kardeş, sevgili gözünden sakındı onları. Kim bilir nasıl, hangi şartlarda yollarını beklediler dört gözle.. Bir haber geliyor ki canice katledilmiş hepsi!.. Öldürmeden önce tam 6 yıl mağara gibi bir yere hapsetmişler. Operasyonla bulunduklarında 1 kişi göğsünden, 12 kişi ise başından vurulmuş. Neden? Bu kötülüğü neden yaparsınız? Allah tarafından, bir defa verilen bu yaşam hakkını kimsenin çalmaya hakkı yok. Bu alçaklığın nedenini hiçbir zaman algılayamayacağım. Böyle bir dünyada yaşamaktan gerçekten çok rahatsızım. Bu kötülükle yaşanmaz ki. Bu acılar ne zaman ve nasıl son bulacak?

Yine teröre lanet olsun diyorum!

Ha bu arada.. Allah herkesi mutlu mesut etsin ama böyle kara haberle uyanmışken, insanlar kan ağlarken, 13 şehidimizle yarım kalmış hikayeler varken, insanlar acı çekiyorken bu senede yayın yapa yapa kutlamasaydınız sevgililer gününüzü hiçbir şeyiniz eksilmezdi.. "Şehidimiz var ama bakın ben sevgilimle nasıl da mutluyum" cümlesini kurmak ne kadar sağlıksız görünüyor değil mi? İşte o paylaşılan resimlerle bu cümle kurulmuyor mu az da olsa? Biraz empati kuralım. Acımız büyük.. Hepimiz çok üzgünüz. İçimiz yanıyor.. Hayatını kaybeden şehitlerimize Allah’tan rahmet, kederli ailelerine başsağlığı ve sabır diliyorum. Ceren Büyükyarın