Bu Gece Seninle Uyuyabilirmiyim Anne Hani o gözlerime bakıp da söyle bakim kim üzdü benim yeşil gözlü prensesimi derdin yaa.. Anne nerden anladın üzüldüğümü dediğim de Anneler evlatlarının gözlerine bakınca anlar görür derdin yaa.. Şimdi ne değişti anne... Neden gözlerine bakamıyorum... Neden gözlerimi kaçırıyorum senden.. Ve neden acılarımı anlamandan bu kadar çok korkuyorum.. Üstelik sana bu kadar çok ihtiyacım varken...

Mutlu görünürken içimde kopan fırtınaları, hüzünleri yarım kalan sevdaları hep bir yanımın eksik olduğunu... Hayalini kurduğum hayat o kadar uzak geliyor ki bana kurduğum hayaller yıkılıp duruyo.. Sevdiklerim gidip duruyor.. Sanki kimse kimsenin umrunda değil gibi. Naber nasılsınlar bile bana sahte geliyor kötüyüm bile diyemiyorum iyiyimlerin arkasına saklanıyorum.. Susuyorum.. Sırtımda ki bir dünya hatırayı not düşüyorum yüreğime.. Ve benim sana ihtiyacım var Anne.... Kelimeler bile titriyo uzun zamandır anlatamadıklarımı yazarken... Sessizce ağlıyorum... Elim solumda öyle kala kalıyorum ... Gündüzler bir şekilde geçiyorda ya şu geceler, saatlerde gözlerimin takılı kaldığı o uzun kara geceler.. Ve benim sana ihtiyacım var Anne.. Ne çok kırdılar.. Ne çok incittiler... Ne çok susturdular yüreğimizi.. Kimseye anlatamadığımız boğazımıza düğüm olan satırlarımız oldu hep.. Bir nefeslik ömrümüze ne acılar sığdırdık.. Ve benim sana ihtiyacım var Anne... Gözümü kapatsam yine o mahsum çocukluk yıllarına gitsek ve sen yine saçlarımı okşayıp beni kollarınla sımsıkı sarsan. Ve ben öylece kala kalsam kucağında, sıcaklığını hissetsem ve sıcaklığında acılardan buz kesen donan kalbimi eritsem. Ve o mis kokununu içime çekerek yüreğimde umut çiceklerini yeşertsem yeniden doğsam hayata... Ve benim sana ihtiyacım var Anne.. Bu gece seninle uyuyabilirmiyim ? Anne...

Gökçe Şahin