Beni Affet Bebeğim - Gittiğini öğrendiğim an dünyam başıma yıkıldı. O 9 ay gözümün önünden bir film şeridi gibi geçti.
Odana girdim yüzünü kapatmışlardı, yüzünü kucağıma aldım seni öptüm kokladım öldüğüne bir türlü inanmadım.
Sonra bir ses geldi boğazından bunu duyduğuma eminim koşun koşun bebeğim yaşıyor dedim ne olur gelin yardım edin geldiler baktılar başlarını önlerine eğip kafalarını salladılar.
Ben bir kez daha yıkıldım o an etrafımda ne kırıp dağıtmışım. Hatırladığım şey bana bir ilaç verdikleri o ilacı içince uyumuşum.
Annemler bebeğimi gömmüş eve gelmişler bile ben o ilacın etkisindeyken.
Uyandığımda odamdaydım yatağıma baktığımda bebeğim yoktu sonra aklıma bebeğimin hasta olduğu ve hastanede olduğu aklıma geldi.
Hızlıca yataktan kalkıp üstümü giydim tam kapıdan çıkıyordum ki annem kızım nereye gidiyorsun dedi.
Kızıma dedim hastanede beni bekliyor. Annem kızım ne diyorsun sen ne hastanesi kızın öldü dedi.
Hayır ölmedi ölemez kızım beni terk etmez yalan söylüyorsun bırak beni gidecem dedim.
Beni kolumdan tutup içeriye götürdü odada bir sürü insan vardı bana başın sağolsum diyorlardı bense boş boş onlara bakıyordum.
Ne saçmalıyorsunuz başın sağolsun ne demek benim kızım ölmediki saçma sapan konuşmayın dememe rağmen onlar başın sağolsun demeye devam ettiler.
Tek söyledikleri bu kelimeydi mezarlığa götürdüler beni bak kızın öldü kabullen artık dediler.
Bir annenin bunu asla kabullenmeyeceğini bilemediler.
Akşam olmuş ağlamaktan içim geçmişti bir anda kızımın ağlama sesiyle uyandım.
Sanki beni çağırıyordu karanlık sokaklarda sese doğru yürüdüm hiç kimseyi ve hiçbir şeyi gözüm görmüyordu.
Bir anda kendimi mezarlıkta buldum kızımın sesini hala duyuyordum mezarının önüne gittim o ses daha da yükseldi sanki, anne çıkar beni burdan üşüyorum çok üşüyorum diyordu.
Ellerimle kızımın mezarını kazdım kazdım kazdım ama bir türlü o mezarı açamadım gücüm yetmedi tamam annem çıkaracağım seni diye bağırdım.
Sonra arkamdan omuzuma bir el dokundu ne yapıyorsun sen diyerek kızdı bana yaşlı bir amca.
Burası benim kızımın yattığı yer ağlıyor onu çıkarmam orda çok üşür amca ne olur çıkarmama yardım et diye yalvardım ama yardım etmedi.
Kolumdan tutup beni kaldırdı yapma kızım bunu yapma bunu kendine yapma o ölmüş üşümez ağlamaz dedi ama ben ağladığını duyuyor üşüdüğünü hissediyordum.
İnanmadı bana öyle bir şey mümkün değil beynin sana oyun oynuyor dedi.
Beni kulübeye götürdü otur biraz dedi, oturdum ama kızımın sesi hala bana geliyordu.
Sonra annemler geldi orada olduğumu nasıl bildiler bilmiyordu anneme dedim ki anne kızım ağlıyor üşüyor orda hadi çıkaralım eve götürelim ısıtayım onu.
Ne olur yardım et çıkarmama annemde yardım etmedi tıpkı o amca gibi.
Beni arabaya bindirdiler kimse bana inanmadı senin ağladığını ben duyuyordum onları inandıramadım beni affet bebeğim seni çıkaramadım kucağıma alıp ısıtamadım kimseyi inandıramadım anneeeemmm kimseyi.
Tılsımlı Kalem